او همچنین  برگزیده و دارنده  بیش از 40 عنوان جایزه و افتخار داخلی و بین المللی در زمینه گرافیک است و بتازگی نیز توانست، در اولین دوسالانه طراحی چین (روح جاده ابریشم)  عنوان جایزه عالی را در بخش پوستر از آن خود کند.  گفت و گو با این هنرمند جوان را با هم می‌خوانیم:
  کمی از جشنواره «روح جاده ابریشم» و جایزه ای که توانستید، کسب کنید، برایمان بگویید؟
این جشنواره جهانی است و از تمام کشورهای جهان حضور هنرمندان زیادی را به همراه داشت. داوری به صورت بین المللی بود  و من توانستم، در بخش پوستر، جایزه عالی را کسب کنم.
  قدری در خصوص پوستری که توانست، منتخب این جشنواره شود، توضیح  دهید؟
سه پوستر از من برتر شد که هر سه پوسترهایی است که برای تئاترهای مشهد طراحی کرده بودم. پوسترهای «یک ساعت آرامش» و «نگهبان اژدها» از سحر رضوانی و «لبخند بزن هاگ» که کاری از احسان روحی  بود.
 گویا علاوه براین جایزه در بخش حضور در نمایشگاه این جشنواره  نیز از ایران دعوت شده اید؟
در کنار جشنواره «روح جاده ابریشم» همچنین، بخش نمایشگاه پوستر  نیز برگزار می‌شود که این نمایشگاه در شانگهای چین برگزار می‌شود و از ایران من در کنار 6 طراح  دیگر نیز دعوت هستم. این نمایشگاه تحت عنوان نمایشگاه غیررقابتی در اوایل خرداد (اواخر ماه می‌) امسال  در چین برگزار می‌شود.
 در این دوره مسابقه جهانی، ملاک های  داوری را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
 به اعتقاد من داوری کاملاً سلیقه ای است. پوسترهای من کاملاً مجزا هستند. یکی تصویرسازی دستی، دیگری کاملاً مونتاژ و عکاسی است.
 نظر شما در خصوص سبک شخصی که برخی از هنرمندان  پس از مدتی  برای خودشان دارند، چیست؟
با احترام به این افراد اما من از آن دسته افرادی هستم که اعتقادی به سبک شخصی ندارم. من دلم می‌خواهد سبک های مختلف را تجربه و کارهایم مدام با هم تفاوت داشته باشد. از این رو هر کارم حال و هوای خودش را دارد. طراحی‌های مختلف پوستر در ژانرهای مختلف دارم، مانند تئاتر، سینما، همایش ها، نمایشگاه ها، تجاری و تبلیغاتی، مذهبی و ...
به هر حال این روش (سبک شخصی) موافق و مخالف دارد. در جهان هم افرادی هستند که دارای سبک شخصی هستند، اما تعدادی هم ندارند، اما شاخص هستند. به هرحال نداشتن سبک به معنی به  ثبات نرسیدن نیست. البته خیلی اوقات کسانی که کارهایم را دیده‌اند، متوجه شده‌اند که کار من است و معتقدند حتی اگر سبک ها متفاوت باشد، یک امضای شخصی است که به افشار برمی گردد.
 پوستر بخصوص پوستر تئاتر در ایران در چه جایگاهی  قرار دارد؟  
 در ایران پوستر از نظر عرضه در جامعه جایگاهی ندارد. جایی که پوسترهای فاخر را نصب کنند. این موضوع  در فضای بیرون و سطح شهر کاملاً مشخص است، ولی  در کشورهای بزرگ، پوستر جایگاه خاصی دارد. این موضوع  در ایران کمی هم به سفارش دهنده و سفارش گیرنده مربوط می‌شود. در ایران هنوز پوستر جایگاه خودش را پیدا نکرده است و هزینه برای آن را برخی‌ها، خرج اضافه می‌دانند. در حالی که در جهان، پوستر در جایگاه خاصی قرار دارد و به نوعی شناسنامه یک کار محسوب می‌شود و می‌تواند، قبل از برگزاری یک همایش، نمایش، فیلم و... مخاطب را جذب کند .
از سوی دیگر در کشورمان، متأسفانه پوسترها خیلی تخصصی  طراحی نمی شوند، تصور این است که یک نفر که به فتوشاپ مسلط است، می‌تواند پوستر طراحی کند. در صورتی که پوستر باید دارای عمق و معنی باشد. به اعتقاد من گاهی یک ایده برای اجرای  یک پوستر شاید بیش از یک ماه زمان نیاز داشته باشد، اما بعد از ایده شاید زمان اجرا یک یا چند روز زمان  بیشتر نبرد. به هرحال به اعتقاد من پوستر برای طراحان نسبت به سایر طراحی ها از جذابیت خاص تری برخوردار است.
بسیاری از پوسترهای  فیلم  یا تئاتر در جهان، پس از گذشت چند دهه  هنوز در ذهن مانده‌اند، در واقع آن تئاتر یا فیلم به واسطه همان پوستر در اذهان تداعی می‌شود .
 جایگاه و موقعیت طراحان پوسترایران را در جهان چگونه می‌بینید؟
 ایران معمولاً در این زمینه خوشبختانه شناخته شده است و پوستر ایران در جایگاه خوبی قرار دارد. حتی آمار حضور در جشنواره های بین‌المللی و درخشش آن‌ها و کسب جوایز، حاکی از همین ادعاست. هنوز در برخی کشورهای خارجی جایگاه پوسترها بسیار رفیع است تا جایی که کشورهایی چون لهستان، سوئیس و... دارای سبک  هستند.
 به اعتقاد شما چرا پوستر نسبت به سایر طراحی ها و کارهای گرافیکی در جوامع بین المللی بیشتر دیده می‌شود؟
پوستر یک رسانه مستقل است. یعنی در عین حالی که کاملاً محتوای آن رویداد را در بر می‌گیرد، اما وابسته به چیز دیگری نیست.
به هر حال پوستر دارای  ویژگی های منحصری است. برای مثال جلد کتاب وابسته به کتاب است و یا بسته بندی  که وابسته به محتویات آن است، اما در پوستر این محدودیت ها وجود ندارد. از طرفی جایگاه پوستر به عنوان یک مدیا گرافیکی هنوز در فضای کنونی با وجود رسانه های دیجیتالی وجود دارد . در واقع هنوز در بین اقلام گرافیکی، پوستر جایگاه ویژه ای دارد.
 با توجه به ورود تکنولوژی به دنیای امروز بخصوص به هنرهای تصویری،  کمی از ورود  آن و پیامدهایش  برایمان بگویید؟
به هر حال ورود نرم افزارها در تسریع و زیبایی یک کار کمک بسزایی می‌کند، اما در هر صورت یک اهل فن باید دارای قدرت تجزیه و تحلیل باشد و از طرفی مسلط به اجرای دستی باشد، نه آنکه یک نفر صرف یاد گیری نرم افزار طراحی بدون ایده و سبک اجرایی یک خروجی فقط تحویل سفارش دهنده بدهد.
 نظر شخصی خودتان درباره پوستر چیست؟
من سه سالی است که در پوستر تئاتر به صورت متمرکز بخصوص با گروه‌های ایرانی و خارجی  فعال کار می‌کنم. البته کارهای دیگری انجام می‌دهم. به اعتقاد من پوستر تئاتر یک ژانر خیلی شریف و خاص است و این روزها بیشتر مرا با پوسترهای تئاترم می‌شناسند.
پوسترهای من از نظر سبک اجرایی کاملاً از یکدیگر مجزا هستند. یکی تصویرسازی دستی، دیگری کاملاً فتومونتاژ و دیگری استفاده از عکاسی است.
 در ایران آیا انجمن یا محل خاصی برای حمایت از هنرمندان این رشته و یا تبادل ایده میان آن‌ها وجود دارد؟
من خودم به صورت شخصی این هنر را پیگیری کرده‌ام. حتی کارم با رشته تحصیلی من مرتبط نبود، اما به هرحال آن گونه که باید و شاید از هنرمندان گرافیک حمایت نمی شود. جز انجمن طراحی و گرافیک  که یکسری برنامه‌هایی را برای اعضا دارد، اما من خودم سعی کرده‌ام تا سواد کاری خودم را بالا ببرم و ذایقه  بصری‌ام را ارتقا بدهم .
 و در پایان اگر حرفی باقی مانده برایمان بگویید.
من هنوز در ابتدای راه  هستم، اما معتقدم همه ما در جهت ارتقای سطح هنری کارها باید همراه هم  شویم. سفارش دهنده و سفارش گیرنده هردو باید دغدغه داشته باشند، یعنی سفارش دهنده بهترین اثر را از طراح بخواهد و طراح هم به کارش جدی نگاه کند تا آثاری ماندگار از خودش به جا بگذارد.